چند نوع حسگر تصویر وجود دارد؟

سنسورهای تصویر نقش کلیدی در جهان در حال تغییر عکاسی دیجیتال ایفا می‌کنند. این دستگاه‌ها داده‌های بصری را جمع‌آوری و به اعداد تبدیل می‌کنند. انواع مختلف این سنسورها با پیشرفت فناوری برای برآوردن نیازهای مختلفی مانند گوشی‌های هوشمند، دوربین‌های دیجیتال، خودکارسازی صنعتی و تصویربرداری پزشکی طراحی شده‌اند. در این مقاله به بحث درباره انواع دیگری از سنسورهای تصویر پرداخته می‌شود.

I. مقدمه

و حسگر تصویر برای تبدیل تصویر نوری به سیگنال الکترонیکی که در دستگاه‌های دیگری که تصاویر را ثبت می‌کنند مانند دوربین دیجیتال استفاده می‌شود. نیازهای خاصی که توسط برنامه‌ها مانند قدرت تفکیک بالا، نرخ حساسیت، پردازش سریع و عوامل هزینه مشخص می‌کند که چه نوع سنسور تصویری باید انتخاب شود.

II. انواع سنسورهای تصویر

سنسورهای تصویر دستگاه میکروویولی (CCD)

اولین بار بیش از ۵۰ سال پیش در دهه ۱۹۶۰ توسعه یافت، حسگرهای CCD کاربرد فراوانی در عکاسی حرفه‌ای و کاربردهای صنعتی داشته‌اند.

آنها دارای نویز کم، دامنه دینامیک گسترده و قابلیت تفکیک بالا هستند که امکان به دست آوردن تصاویر ممتاز را فراهم می‌کنند.

هنگام مقایسه با فناوری‌های دیگر جمع‌آوری تصویر، حسگرهای CCD معمولاً گرانتر هستند و بیشتر انرژی مصرف می‌کنند نسبت به رقیب‌های خود.

آنها در دوربین‌های DSLR بالای خط، ابزارهای علمی یا تجهیزات تصویربرداری پزشکی و غیره یافت می‌شوند.

حسگرهای تصویر Complementary Metal-Oxide-Semiconductor (CMOS)

نوع CMOS پرتکرارترین فناوری حسگر تصویر است که از تلفن‌های هوشمند شروع تا دوربین‌های مورد استفاده مردم عادی وجود دارد.

این حسگرها نسبت به نوع CCD کم هزینه‌تر هستند به دلیل سطح ادغام بیشتری که ارائه می‌دهند، اما با بودجه انرژی بسیار کمتری نسبت به آنها عمل می‌کنند.

در بسیاری از موارد، فتودیودهای CMOS به سطح عملکردی که توسط همکاران CCD خود دست یافته است نزدیک می‌شوند و این موضوع کیفیت کلی تصاویری که توسط حسگرهای مبتنی بر CMOS ضبط می‌شوند را بهبود می‌بخشد.

محصولات الکترونیک مصرف‌کننده به طور گسترده از حسگرهای CMOS استفاده می‌کنند در حالی که استفاده‌های دیگر ممکن است شامل استفاده در بخش خودرو، دوربین‌های امنیتی یا سیستم‌های بینایی ماشین باشند و غیره.

انواع دیگر حسگرهای تصویری

به جز CCD و CMOS، حسگرهای تصویری منظوره دیگری نیز وجود دارد.

برای مثال، حسگرهای تصویری فروسرخ می‌توانند در سیستم‌های بینایی شب و دوربین‌های حرارتی استفاده شوند.

تجهیزاتی که به ضبط تصاویر رادیوگرافی بدن کمک می‌کنند از حسگرهای تصویری ایکس استفاده می‌کنند.

III. نتیجه‌گیری

برای خلاصه گفتن، CCD و CMOS دو نوع اصلی سنسور تصویر هستند. CCD تصاویر با کیفیت بالاتری تولید می‌کند اما گران‌تر و مصرف برق بیشتری دارد، در حالی که CMOS ارزان‌تر است، سطح ادغام بالا و مصرف برق کم دارد. انواع دیگری از سنسورهای تصویر مثل فروسرخ یا ایکس‌پرتو نیز برای موارد استفاده‌ای که برنامه‌های تخصصی وجود دارند، پیدا می‌شوند. بنابراین، انتخاب نوع سنسور تصویر بستگی به آن دارد که برنامه مورد نظر چه تعادلی را بین کیفیت تصویر، هزینه و مصرف برق مد نظر قرار می‌دهد.